Οι Ζαρκονιανοί ξανάρχονται

Το περιεχόμενο του ιστολογίου λογοκρίνεται για ακόμη μια φορά. Δυστυχώς γήινοι μετά απο παρέμβαση των μυστικών υπηρεσιών του πλανήτη μου, το ιστολόγιο θα πρέπει να επιστρέψει στον αρχικό του χαρακτήρα, την πληροφόρηση του αξιότιμου, μεγαλειότατου αυτοκράτορα του πλανήτη Ζάρκον. Ως γνωστόν η αυτού μεγαλειότις του έχει χρησιμοποιήσει τον πλανήτη σας ουκ ολίγες φορές ως παραθεριστικό θέρετρο κατά την περίοδο της ζαρκονιανής γιορτής, "το κυνήγι του Δρακοαναπνευστή" (κάτι σαν το Πάσχα σας), και ενδιαφέρεται να τον αγοράσει. Ακολουθεί μεταφρασμένο το μήνυμά του (τα μπινελίκια είναι αμετάφραστα), το οποίο έλαβα μέσω του ποζιτρονιακού ασυρμάτου που ακόμα, δυστυχώς, λειτουργεί στο κοσμοσκάφος μου.

" Ηλίθιε /το η αποστολή σου είναι πολύ συγκεκριμένη. Τι δεν καταλαβαίνεις; Το μοναδικό πράγμα που έπρεπε να κάνεις ήταν να βρεις ένα ωραίο μέρος να χτίσω το παλάτι μου και να με φέρεις σε επαφή με τον πλανητάρχη τους (άντε να του εξηγήσεις την κατάσταση με τους πλανητάρχες, οτι είναι δηλαδή λίγο πιο έξυπνοι απο μαρούλια) , με τον οποίον θα μπορούσα να διαπραγματευθώ την αγορά του πλανήτη.
Τελείωνε γιατί σπαταλάς Ζαρκονιανά κονδύλια και δεν μπορώ για πολύ καιρό να τα δικαιολογώ στην αντιαυτοκρατορία, μου φαίνεται πως θα είσαι η αιτία για την δολοφονία τους. Έφυγες απο εδώ αυτοκρατορικός αντιπρόσωπος και έχεις καταντήσει σαν τους "δημόσιους υπάλληλους" (καλά το λέω) της Γης.
Άντε μην έρθω αυτοπροσώπως και σου ταΐσω τα "καρούτια" σου "παλιοπλιστάρικο". Η οργή του αυτοκράτορα να πέσει στο κοσμοσκάφος σου αχαΐρευτε τεμπέλη, "παλιογκριγνέα" της κακιάς ώρας.
Και τώρα σκουλήκι /το υποκλίσου στο μεγαλείο μου. Πάω να με ταΐσουν Ζαρκονιανές παρθένες λιχουδιές στο στόμα που με ανάγκασες να λερώσω. Αν επαναληφθεί θα σε "κριλοφιάσω" πατόκορφα.
Υπογραφή
Ο ανυπέρβλητος /τους

Υ.Γ. Όσο για τον ασύρματο. Μην τον ξαναπετύχω κλειστό γιατί θα σε κάνω να φτύσεις καταπράσινο αίμα. Άντε τώρα μάθανε όλοι, μάθανε και οι "τρίκλοι". Άντε και "κριλοφιάσου" "γκριγνέα" με σύγχησες πρωινιάτικα."

Το τελευταίο που πρόλαβα να ακούσω ήταν μια γυναικεία φωνή στο βάθος και τον εξής διάλογο:
"-ηρέμησε /τους θα σου ανέβει η πίεση
- μα δεν τον άκουσες τον "σκραφβδί"
-έλα ηρέμησε τώρα. Έλα στην /τις να σου..."
Κάπου εκεί έκλεισε τον ασύρματο. Όπως καταλαβαίνετε γήινοι τέρμα οι καλοσύνες. Ετοιμαστείτε να γνωρίσετε την Ζαρκονιανή οργή του /τους. Σκουλήκια υποκλιθείτε στο μεγαλείο του. Οι Ζαρκονιανοί ξανάρχονται.
Keys rain like heaven's hair
There is no home there is no bread
We sit at the gate and scratch
The gaunt fruit of passion
Dies in the light
Stranger than kindness

Σύντομη ιστορία

Ωρα 4:30 το πρωί. Ο Ιάσωνας μπήκε στο αυτοκίνητο. Άναψε τσιγάρο, το ραδιόφωνο, το αυτοκίνητο και το φως του σπιτιού του με μια κίνηση.
"Είμαι και γαμώ" σκέφτηκε και έβαλε όπισθεν.
Ήταν λάθος. Έπρεπε να πάει μπρος και όμως πήγαινε πίσω. Ήθελε να πάει μπρος και όμως πήγαινε πίσω. Προσπάθησε να αλλάξειτην κατάσταση μα δεν μπορούσε. Ήταν μονόδρομος.
"Θέλωνα πάω μπρος και δεν μπορώ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ!!!"
Σκέφτηκε τι θα μπορούσε να κάνει. Ευτυχώς ήταν εξοχή. Σταμάτησε το αμάξι. Κατέβηκε. Έβγαλε ένα φτυάρι απο το πορτ μπαγκαζ, έφτυσε τα χέρια του, έσκαψε έναν λάκκο και... οποία έκπληξις, έθαψε το φτυάρι.
Και τότε κατάλαβε.
-Δεν είμαι καλά, είπε, καλύτερα να κοιμηθώ, συνέχισε την άρτια δημιουργηθείσα σκέψη του.
Και κοιμήθηκε.
Ξύπνησε 5 λεπτά πριν και είδε τον εαυτό του να σκάβει.
Τον πλησίασε με φόβο για το άγνωστο και του είπε:
-Ψιτ, μεγάλε, να μου πω.
-Πες σου.
Τον συμπάθησε. Και ο ένας και ο ίδιος.
-Μην θάψω το φτυάρι, θα κάνω μαλακία.
-Καλά αλλά γιατί?
-Γιατί σε 5 λεπτά θα κοιμάμαι και θα κρυώνω.
-Δίκιο έχω.
Και τότε κατάλαβε. Έβαλε το φτυάρι στο αμάξι, το οποίο και κλείδωσε με μια αριστερόστροφη δεξιοτεχνική κίνηση, έβγαλε τα κλειδιά του σπιτιού του και δέκα βήματα ένα αλματάκι και δυο μπινελίκια μετά μπήκε στο σπίτι του. Έβαλε φαί στην γιαγιά του, φίλησε τον σκύλο του στοργικά στο μέτωπο, και πήγε για ύπνο. Στο πατάρι.
Ξύπνησε 10 λεπτά πριν και είδε τον εαυτό του να τα λέει με την πάρτη του. Πήγε προς το μέρος του.
-Ρε παιδιά, κατόπιν ωρίμου μα ουχί, προς θεού, παραγινομένου σκέψεως κατέληξα στο εξής, κατα τα φαινόμενα ασφαλές συμπέρασμα. Έχω χάσει τον εαυτό μου.
-Ψάξε κάπου πάνω σου θα είναι.
Σιωπή. Βλέμματα αγωνίας. Ανάσα που επιτάχυνε στιγμιαία για να επιβραδύνει ξανά. Κροτάλισμα δοντιών.
Σοβάρεψε.
-Τι μου συνέβη?
Σκέφτηκε και τότε κατάλαβα. Αυτή η ιστορία πρέπει να τελειώσει. Και τελείωσε.
Κάνα τεταρτάκι πριν.