'Αει στη..

Ο Χρήστος γύρισε και μύριζε σαν ασβός. "Τι είναι αυτά που μου τυχαίνουν" αναρωτήθηκε και μετά απο μια σειρά τυχαιοτήτων κατέληξε να αγγίζει με την άκρη των οπισθίων του τον καναπέ.
Το μένος με το οποίο αντιμετώπισε τον θερμοσίφωνα ήταν απερίγραπτο και σίγουρα μη επαναλήψιμο. "Δεν είναι και λίγο να πίνεις καφέ με Τουαρέγκ μέσα στην έρημο" σκέφτηκε και γέμισε την μπανιέρα.
Λίγα λεπτα αργότερα ήταν ένα ανθρώπινο τσαι με γεύση καυσαέριο. Όταν αναγνώρισε την κατάστασή του βγήκε επιμελώς απο το νερό, προσέχοντας να μην πιτσιλίσει, τύλιξε το "κορδόνι" του γύρω του και πετάχτηκε στον κάδο.
Και αυτό ήταν νίκη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: