Σύντομη ιστορία

Ωρα 4:30 το πρωί. Ο Ιάσωνας μπήκε στο αυτοκίνητο. Άναψε τσιγάρο, το ραδιόφωνο, το αυτοκίνητο και το φως του σπιτιού του με μια κίνηση.
"Είμαι και γαμώ" σκέφτηκε και έβαλε όπισθεν.
Ήταν λάθος. Έπρεπε να πάει μπρος και όμως πήγαινε πίσω. Ήθελε να πάει μπρος και όμως πήγαινε πίσω. Προσπάθησε να αλλάξειτην κατάσταση μα δεν μπορούσε. Ήταν μονόδρομος.
"Θέλωνα πάω μπρος και δεν μπορώ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ!!!"
Σκέφτηκε τι θα μπορούσε να κάνει. Ευτυχώς ήταν εξοχή. Σταμάτησε το αμάξι. Κατέβηκε. Έβγαλε ένα φτυάρι απο το πορτ μπαγκαζ, έφτυσε τα χέρια του, έσκαψε έναν λάκκο και... οποία έκπληξις, έθαψε το φτυάρι.
Και τότε κατάλαβε.
-Δεν είμαι καλά, είπε, καλύτερα να κοιμηθώ, συνέχισε την άρτια δημιουργηθείσα σκέψη του.
Και κοιμήθηκε.
Ξύπνησε 5 λεπτά πριν και είδε τον εαυτό του να σκάβει.
Τον πλησίασε με φόβο για το άγνωστο και του είπε:
-Ψιτ, μεγάλε, να μου πω.
-Πες σου.
Τον συμπάθησε. Και ο ένας και ο ίδιος.
-Μην θάψω το φτυάρι, θα κάνω μαλακία.
-Καλά αλλά γιατί?
-Γιατί σε 5 λεπτά θα κοιμάμαι και θα κρυώνω.
-Δίκιο έχω.
Και τότε κατάλαβε. Έβαλε το φτυάρι στο αμάξι, το οποίο και κλείδωσε με μια αριστερόστροφη δεξιοτεχνική κίνηση, έβγαλε τα κλειδιά του σπιτιού του και δέκα βήματα ένα αλματάκι και δυο μπινελίκια μετά μπήκε στο σπίτι του. Έβαλε φαί στην γιαγιά του, φίλησε τον σκύλο του στοργικά στο μέτωπο, και πήγε για ύπνο. Στο πατάρι.
Ξύπνησε 10 λεπτά πριν και είδε τον εαυτό του να τα λέει με την πάρτη του. Πήγε προς το μέρος του.
-Ρε παιδιά, κατόπιν ωρίμου μα ουχί, προς θεού, παραγινομένου σκέψεως κατέληξα στο εξής, κατα τα φαινόμενα ασφαλές συμπέρασμα. Έχω χάσει τον εαυτό μου.
-Ψάξε κάπου πάνω σου θα είναι.
Σιωπή. Βλέμματα αγωνίας. Ανάσα που επιτάχυνε στιγμιαία για να επιβραδύνει ξανά. Κροτάλισμα δοντιών.
Σοβάρεψε.
-Τι μου συνέβη?
Σκέφτηκε και τότε κατάλαβα. Αυτή η ιστορία πρέπει να τελειώσει. Και τελείωσε.
Κάνα τεταρτάκι πριν.